Wyjazd do Teatru do Radomia

     ...Ale ileż się dzieje w sferze uczuć! Tu każda, nawet wydawałoby się mało znaczna rola - to największy sprawdzian aktorskiego kunsztu, to - bez przesady - przeżycie!!!!

        W czwartek 4 października 2012 roku uczniowie klasy IA, IB, ID pod opieką profesor Agaty Kucfir, Małgorzaty Dygas, Magdaleny Hebdy i Marka Marcinkowskiego wybrali się do Radomia na spektakl w wykonaniu Krakowskiej Agencji Artystycznej, który jest inscenizacją dwóch tragedii Sofoklesa "Króla Edypa" i "Antygony".

         "Projekt Sofokles. Edyp i Antygona" w reżyserii Bogusława Semotiuka stanowi wyjątkowe w historii polskiego teatru połączenie dwóch antycznych tragedii o przejmujących losach głównych bohaterów. Ascetyczna scenografia i kostiumy są tłem dla znakomitej gry aktorów. Na szczególną uwagę zasługują kreacje Alberta Osika i Agnieszki Ćwik, którzy wcielili się w role głównych bohaterów.

       W przypadku tego spektaklu, już samo nazwisko reżysera, profesora łódzkiej PWSTiF i dyrektora Teatru Nowego w Słupsku - Bogdana Semotiuka gwarantuje wysoki poziom artystyczny.

"Król Edyp" i "Antygona" to pierwsza i trzecia część trylogii. I choć opowiadają o zdarzeniach z dziejów Labdakidów następujących po sobie chronologicznie, stanowią jednak zamknięte dramatycznie całości Niezwykłość przedsięwzięcia odkrywamy w chwili, gdy dowiadujemy się, że obejrzymy po raz pierwszy w historii polskiego teatru, dwie tragedie Sofoklesa w jednej inscenizacji.

Reżyser zaproponował przedstawienie niezwykle klasyczne w formie, które jednocześnie uczy widza zasad funkcjonowania antycznego teatru oraz konstrukcji dramatu /np. wyjścia chóru, stasimony, epeizodiony /według ówczesnych schematów.

Piękna, funkcjonalna dekoracja Anny Bobrowskiej - Ekiert i klasyczne kostiumy / chitony, tuniki / jeszcze bardziej potęgują wrażenie, że przenieśliśmy się w czasy greckiej mitologii, do świata starożytnych Teb.

Sofokles - Edyp i Antygona

       SOFOKLES "Edyp" i "Antygona" - ten sam jest autor obu arcydzieł, te same postaci je ożywiają, taki sam w obu utworach jest rozmiar ich nieszczęścia. Otóż te dwie tragedie z sofoklesowej trylogii (Król Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona), trylogii opartej na micie o tebańskim rodzie Labdakidów .ny".

Sofoklesowy Edyp to człowiek desperacko próbujący wymknąć się złowróżbnemu losowi prorokowanemu przez delficką Wyrocznię - otóż będzie on zabójcą swego ojca i mężem swojej matki. Edyp to człowiek, którego tragedią jest niewiedza, a klęską jej poznanie. Antygona jest jego córką, a opowieść o niej to konflikt dwóch racji i dwóch postaw - racji państwa, wyrażonej wolą jego władcy, i racji prawa zwyczajowego, dyktowanego nakazami sumienia. Właśnie ono powoduje Antygoną, zdecydowaną pogrzebać - wbrew zakazowi króla Teb, Kreona - swego brata Polinejka, uznanego za zdrajcę państwa. "Edyp" jest opowieścią o okrucieństwie przypadku, przed którym nie są w stanie uchronić najlepsze przymioty charakteru i umysłu.

Natomiast "Antygona" - to pytanie o miejsce jednostki w coraz bardziej zhierarchizowanym i dyscyplinowanym społeczeństwie, pytanie o granice wolności człowieka i granice wszechwładzy państwa. "Edyp i Antygona" to teatr klasyczny i najprawdziwszy, teatr, w którym najważniejszy jest aktor, a istotą - słowo. Samo słowo. Ascetyczna scenografia i kostium, oszczędny gest i ruch sceniczny - wszystko podporządkowane jest słowu. Tu nie ma akcji i pozornie nic się nie dzieje.

Ale ileż się dzieje w sferze uczuć! Tu każda, nawet wydawałoby się mało znaczna rola - to największy sprawdzian aktorskiego kunsztu, to - bez przesady ? przeżycie!

"Projekt Sofokles. Edyp i Antygona" w reżyserii Bogusława Semotiuka stanowi wyjątkowe w historii polskiego teatru połączenie dwóch antycznych tragedii o przejmujących losach głównych bohaterów. Ascetyczna scenografia i kostiumy są tłem dla znakomitej gry aktorów. Na szczególną uwagę zasługują kreacje Alberta Osika i Agnieszki Ćwik, którzy wcielili się w role głównych bohaterów.